واریکوسل، بیماری حاصل از بزرگ شدن سیاهرگ‌های کیسه بیضه (اسکروتوم) است. معمولاً بعد از دوران بلوغ ایجادشده و با گذشت زمان، شدیدتر می‌شود. اختلال در عملکرد بیضه‌ها و تولید کم اسپرم، از مشکلات واریس بیضه هستند و ممکن است در ۲۰ درصد مبتلایان با ناباروری همراه شوند. روش‌های درمانی مانند عمل جراحی، تا حد زیادی به کاهش علائم بیماری کمک می‌کند.

واریکوسل یا واریس بیضه به گرفتگی سیاهرگ‌های متصل در بالای کیسه‌های بیضه گفته می‌شود. بیضه‌ها خون غنی از اکسیژن را از دو شبکه مویرگی در دو طرف بیضه دریافت می‌کنند. دو شبکه سیاهرگی اصلی نیز (شبکه پامپینی ‌فرم) در هر طرف، وظیفه انتقال خون بدون اکسیژن به قلب را بر عهده‌دارند. مسدود شدن شبکه پامپینی ‌فرم، علت اصلی واریس بیضه است.

احساس سنگینی، درد و ناراحتی و در مواردی اختلال نعوظ در مردان، از علائم این بیماری هستند. در حال حاضر روش پیشگیری بیماری واریس رگ‌های بیضه به‌طور قطعی مشخص نیست اما افرادی که به واریس مبتلا می‌شوند، با درمان به‌موقع توسط متخصص ارولوژی می‌توانند از علائم شدید آن در امان بمانند.

چه کسانی واریکوسل می گیرند؟

در واقع سیستم تولیدمثل مردانه تولید، ذخیره و حرکت اسپرم را بر عهده دارد. اسکروتوم، کیسه‌ای است که بیضه‌ها را در خود نگه می‌دارد. هورمون تستوسترون و اسپرم در بیضه‌ها ساخته می‌شوند و اسپرم درحالی‌که از طریق یک لوله‌ی پیچ‌خورده (اپیدیدیم) که در پشت هر بیضه قرار دارد حرکت می‌کند، بالغ می‌شود. اسپرم‌ها در مجرای اپیدیدیم حرکت کرده و از طریق مجرای وازدفران به پروستات منتقل می‌شوند.

هنگام انزال، مایع منی با اسپرم در پروستات ترکیب می‌شود. مایع منی از طریق مجرای ادرار حرکت کرده و از انتهای آلت تناسلی فرد خارج می‌شود. طناب اسپرماتیک حاوی مجرای وازدفران و شریان بیضه است که خون را به بیضه‌ها می‌رساند. همچنین شبکه‌های پامپینی فرم که گروهی از سیاهرگ‌های متصل به بالای بیضه هستند، خون را از بیضه‌ها تخلیه می‌کنند. شبکه‌های پامپینی فرم قبل از ورود به بیضه‌ها خون را در شریان بیضه سرد می‌کنند. این کار کمک می‌کند تا دمای مورد نیاز برای ساخت اسپرم فراهم شود و از بیماری‌هایی مانند مرگ بر اثر سرطان بیضه جلوگیری می‌کند.

بیشتربخوانید... جلوگیری از واریکوسل